Historia Szkoły

Historia Szkoły

W miejscowości przy parafii prawosławnej istniejącej już w 1557 r. a następnie greckokatolickiej istniała zapewne szkoła parafialna z językiem wykładowym ruskim. Taki stan było do końca XIX w.

Ponieważ jeden z właścicieli Ostrowa Władysław hr. Mniszek nie chciał partycypować w utworzeniu szkoły zajęła się tym Rada Gminy w Ostrowie, która uchwałą z dnia 25 września 1885 r. postanowiono założyć w miejscowości Szkołę Ludową Publiczną. Gmina zobowiązała się przekazać na ten cel grunt o powierzchni około pół morga, wybudować budynek szkolny do lipca 1887 r., uiszczać opłatę na pensję dla nauczyciela w wyrskości 100 zł rocznie, przekazywać corocznie drewno na opał. Rada Szkolna Krajowa przychylając się do tego wniosku utworzyła orzeczeniem z dnia 16 października 1886 r. Szkołę Filialną w Ostrowie obejmującą swoim działaniem Gminę Ostrów i obszar dworski. Drugi współwłaściciel miejscowości Edward Woźniakowski zobowiązał się do partycypowania w kosztach utrzymania szkoły w zakresie obowiązującym obszar dworski. Normalne zajęcia rozpoczęły się 1 września 1887 r. 1 lipca 1892 r. istniejącą szkołę filialną przekształcono na etatową.

Uchwałą Rady Szkolnej Okręgowe z dnia 12 października 1910 r. utworzono jedną klasę nadetatową w 1 klasowej Szkole Ludowej w Ostrowie

W roku szkolnym 1908/09 do czterech klas uczęszczało 185 dzieci w tym 94 dziewczynki i 91 chłopców. Kierownikiem i nauczycielem szkoły był p. Stankiewicz. Zapewne, tak, jak w wielu pobliskich miejscowości, w latach 1915 – 1916 zajęcia szkolne się nie odbywały z powodu działań wojennych.

W roku szkolnym 1921/22 w szkole funkcjonowało V klas. Łącznie uczęszczało do szkoły 87 dzieci. Naukę prowadzili Koczaj Władysław i Koczaj Olga.

Przed rokiem 1924 przeprowadzono w miejscowości referendum, w którym większość mieszkańców zadeklarowało, aby dzieci uczyły się w języku polskim, jako wykładowym. 20 września 1924 r. Rada Szkolna Powiatowa w Przemyślu przekształciła szkołę w Ostrowie z jedno klasowej na dwuklasową z polskim językiem nauczania. W tym czasie szkoła posiadała dwie sale wykładowe, uczyło się 82 dzieci i było dwóch nauczycieli.

W 1933 r. w miejscowości było 122 dzieci w wieku szkolnym, które uczyło trzech nauczycieli: Hartfelder Ludwik, Zaziemska Maria, Wyszyńska Zofia.

w miejscowości istniała szkoła z 6 oddziałami klasowymi, której kierownikiem był Ludwik Hartfelder, a na etacie nauczyciela była Zofia Armatyzówna. W budynku szkolnym, który mieścił się w obecnym domu, gdzie mieszkają p. Kozakowie były dwie sale lekcyjne. W szkole uczono następujące przedmioty: języki – polski, ruski i niemiecki, geografię, historię, prace ręczne, gimnastykę. Jeszcze przed 1939 r. szkoła nosiła imię Świętej Jadwigi, które zlikwidowano w latach 50 – tych XX w. W czasie drugiej wojny światowej szkoła funkcjonowała na zasadach niemieckiej administracji. W trudnych warunkach nauczanie prowadzili: Adolf Pająk, p. Łopuch, p. Radomska i ks. Piechura. Po wojnie w dworku Świeżawskich utworzono dwuklasową Szkołę Rolniczą.

W tym czasie na potrzeby Szkoły Podstawowej wykorzystywano również sale w Domu Ludowym oraz dwie sale w dawnej mleczarni. Następnie w roku 1967 szkołę przeniesiono do dworku Świeżawskich, gdzie funkcjonuje do dziś. W latach 1974 – 80 obok budynku szkoły wybudowano przedszkole, w którym szkoła wykorzystuje sale dla klas młodszych szkoły podstawowej. W roku 1999 w wyniku reformy szkolnej powstał Zespół Szkół, które skupia w sobie Szkołę Podstawową i Gimnazjum. W 2010 r. budynek szkolny został gruntownie wyremontowany z zewnątrz. W 2014 r. z inicjatywy dyrektora szkoły Grzegorza Kozioła oraz rodziców przywrócono szkole imię Świętej Jadwigi oraz ufundowano sztandar.

Opracował: Piotr Haszczyn